HET ONTSTAAN VAN
KICKBOXING LIGHT
DE KICKBOKSCHOOL MET EEN FIJNE EN VERTROUWDE SETTING
Het idee kwam aan het einde van de lockdown. Ik wou samen met 2 vrienden weer fitter worden maar alles was nog dicht en je mocht alleen buiten samen komen. Deze 2 vrienden hadden nog geen ervaring maar ik wel. We spraken af en kwamen bij elkaar en keken naar elkaar van wat nu..
Ik nam uiteindelijk het initiatief en begon met dingen uitleggen en merkte dat ik er plezier aan beleefde! Hier en daar kwamen er wat mensen bij die ook het kickboksen wilden leren, dat deden we dus op openbare plekken, voornamelijk op het grasveld achter mijn huis.
Ik wou spullen kopen om te lenen aan mensen die het zelf niet hadden, dus begon ik met het vragen van een vergoeding. Zo kon ik mensen trainen die niet zeker wisten of ze het wel leuk zouden vinden.
In die tijd van het jaar was het nog redelijk goed weer, maar dat werd wat minder.In mijn achterhoofd had ik de herinnering aan een gesprek met een vriend, misschien wel van een jaar eerder. Hij vertelde toen dat hij een ruimte had die hij niet vaak gebruikte en dat iemand daar af en toe wel gebruik van kon maken.
Toen hij het vertelde had het geen speciale betekenis voor mij, maar toch was het mij bijgebleven al die tijd.Ik belde hem met de vraag of het nog steeds kon en ja!, zo kwam ik dus aan een binnenruimte!
Net voor 2022 werd een wild hersenspinsel een plan en maakte ik een afspraak bij de Kamer van Koophandel. Ik had al wat gespard met mensen om mij heen over een naam en dat werd Kickboxing Light. Ik wou een plek creëren voor iedereen, ongeacht vorm, kleur, geaardheid of ervaring.
Een plek waar iedereen lekker z’n ding kan doen en zichzelf kan zijn. De “light” in de naam moet je zien als cola light, kickboksen maar dan wat laagdrempeliger en vrijblijvender. Wel de volledige inspanning maar minder competitief.
Nu ik dit schrijf vier ik al een week een feestje in mijn hoofd want we bestaan 1 jaar! Om het te vieren heb ik voor iedereen een bidon laten maken met logo om het samen te vieren. In een jaar tijd zijn de groepen van 1 tot 5 naar 10 tot 20 personen gegaan, zijn er shirts en hoodies met bedrukking bijgekomen, uitbreiding van de ruimte van 10 vierkante meter naar 80 vierkante meter, een website en een fitnessgedeelte voor personal training!
De focus/visie voor nu ligt op meer werkvormen creëren, behalen van diploma’s in (kickboks) coaching en uitbreiding materialen. En vooral lekker hard werken en plezier maken met de mensen!
Ik ben Jan Hubers, geboren in ’89 in Deventer. Naast kickboksen houd ik van vissen, gamen en voetballen.
Al heb ik voor de gym het voetballen, mijn aquarium en mijn eigen kickbokslessen op moeten offeren om tijd en energie vrij te maken. Je kan dus zeggen dat ik er veel voor over heb gehad. En dat is het achteraf gezien helemaal waard!
Op jonge leeftijd begon ik al met werken in productie, ik heb in veel verschillende fabrieken gewerkt met weinig plezier. Overal raakte ik snel verveeld en ik kon moeilijk omgaan met de mentaliteit die er vaak hing en ik werd er ook zelf mee besmet.
Rond mijn 20e was ik het beu en ben ik gaan bouwen aan een ‘achterdeur’, iets waar ik altijd op terug kon vallen. Daar was ik rond mijn 28e mee klaar, ik had nu namelijk meerdere diploma’s en certificaten gehaald in de procestechniek. Zo pessimistisch als ik er aan begon, was ik verrast dat ik de eindstreep haalde. Met alles op zak dacht ik: En nu!?
Met heel veel pijn en moeite ging ik naar een loopbaancoach. Ik vond de prijs enorm hoog voor iets wat niet tastbaar is of wat je niet kan zien. Na een half jaar supermooie, intensieve maar ook pittige gesprekken liep ik de deur uit bij de coach en dacht: F@#&, ik weet nog steeds niet wat ik wil! Iedere morgen keek ik naar 2 grote vellen met tekst op de kledingkamer van de loopbaan coaching zonder resultaat. Maar toen.. Langzaam kwam geluk aanwaaien (of zag ik het voor het eerst), mijn mindset was veranderd. Alles wat eerder uit mijn handen glipte of mislukte ging ineens vanzelf en goed. Ik zag kansen en mogelijkheden in plaats van alleen maar obstakels! Nu doe ik eindelijk iets wat uit mijzelf komt, met passie en liefde.
Mijn pad in het leven was vaak ruw en hobbelig. Ik denk dat ik met mijn leeftijd meer levenservaring heb dan ik zou wensen. Ik zeg er altijd wel bij: Het kan honderd keer slechter. Maar nu het er toch is wil ik er een positieve draai aan geven en zo veel mogelijk mensen helpen. Mijn verleden is een innerlijke drijfveer geworden om te helpen. Dit is niet vanzelf gegaan, dit heeft een flink aantal jaren therapie gekost, individueel en in groepsvorm. Zonder eerst zelf door dat proces heen gekropen te zijn, of me erdoor heen geworsteld te hebben, zou ik hier nu niet staan. Ervaring is de enige én de beste leermeester.
Toen ik iets voor mijzelf wou beginnen, waren therapeutisch boksen en vrouwenzelfverdediging het plan om te gaan doen. Zulke plannen komen meestal niet uit de lucht vallen maar komen van binnen door dingen die ik heb meegemaakt. Ik kwam erachter dat dat nog niet kon, want ik heb hier (nog) geen papieren voor. Wel merkte ik dat het “normale” kickboksen explosief groeide. Daardoor is de focus nu heel iets anders komen te liggen. Maar in de toekomst ga ik 100% zeker iets doen met therapeutisch boksen en/of vrouwenzelfverdediging. Ik heb al een begin gemaakt door naar een BAM dag (boksen als agogisch middel) te gaan bij Bokscoaching.
Ook geef ik al een jaar les in een verslavings- en daklozenkliniek, waar ik ook veel voldoening uit haal.
Kickboksen heeft mij gedeeltelijk geholpen het rechte pad te bewandelen en het heeft onbewust in mijn jongere jaren gezorgd dat ik redelijk binnen de lijntjes bleef kleuren. Zonder die uitlaatklep weet ik niet wat ik nu was geweest, maar ik schat in dat het wel wat minder kleurrijk was geweest. Ik kon er mijn ei in kwijt, werd zelfverzekerder, vergrootte mijn draagkracht en verwerkte/dealde onbewust met dingen waarvan ik achteraf gezien niet wist dat ik er last van had.
